Klassiek maar niet streng In en op een mooi gebouw hoort kunst. Bijzondere kunst. En als je als organisatie bezig bent met taal, is het dan niet logisch om die twee te combineren? Daarom vroeg de Kunstcommissie Ammanplein de Rotterdamse stadsdichter Hester Knibbe om speciaal voor ons een gedicht te schrijven. Vervolgens ging kunstenaar Kamiel Verschuren ermee ‘aan de slag’. Hij vertelt hoe hij dat deed. Met een gedicht heb je een dilemma: het is taal. Taal heeft geen vorm, geen kleur. Het is een klank. Ik wilde het gedicht niet ontwerpen, geen lettertype kiezen. In overleg met Hester Knibbe besloot ik om het met de hand te laten schrijven. Zo plaats je het ook in de tijd. Als je de tekst op de computer intypt en op een 46 A4-tje print, is het stil. Schrijf je het, dan zie je de ontwikkeling van de letters en is het wat het is. Dick de Boer, voorzitter van de Raad van Bestuur van Auris, is gevraagd de tekst te schrijven. Onbevangen We gaan het gedicht op de buitenmuur naast de ingang plaatsen. Dat is een behoorlijke oppervlakte en dit betekende dat Dick de woorden groot moest schrijven. Schrijf je de tekst namelijk op een velletje papier en ga je het vervolgens uitvergroten, dan zie je dat het sterk vergroot is en wordt het niet overtuigend. Dus schreef Dick elk woord met een penseel op een groot vel. Het was belangrijk dat hij de woorden spontaan op de vellen schreef. Want als je echt gaat nadenken over wat je schrijft, dan schrijf je anders dan wanneer je dat onbevangen doet. Twijfel of angst zie je in het geschrevene terug. Dick moest de woorden dus zonder Pagina 45

Pagina 47

Heeft u een verenigingsblad, blueberry of digi nieuwsbrieven? Gebruik Online Touch: weekblad van papier naar online converteren.

Auris@huis Lees publicatie 1Home