Een groot en statig pand typeert hedendaags de rand van de wijk. Hoge bomen wuiven zachtjes heen en weer en markeren het toegangsplein. Het nieuwe pand van Auris schittert in het zonnetje. Trams, scooters en auto’s razen voorbij. Sirenes zijn hier eerder regel dan uitzondering. Vanuit de hoge ramen kijkt het personeel maar een enkele keer op van zijn scherm en laat zich niet afleiden. Dit is het nieuwe werken en het lijkt alsof iedereen dat gewend is. Twee jaar lang is er hard gewerkt om het pand te bouwen zoals het nu is. Dat juist dat proces heel wat voeten in aarde had, lijkt iedereen alweer vergeten. Verliefd Het is zomer 2015 als Stijn Rademakers een uitnodiging krijgt. Of hij en zijn team een ontwerpvoorstel willen doen voor het nieuwe pand van Auris, waar drie locaties samen komen. Het pand moet kleiner worden dan wat er vroeger stond, het Audiologisch Centrum heeft geluidsdichte ruimtes nodig en de presentatie is belangrijk. Zonder elkaar gesproken te hebben, stelt het architectenbureau een plan op. Als Stijn het vervolgens presenteert, is iedereen bij Auris het erover eens: zo moet het worden. “Je wilt niet te snel verliefd worden op je eerste plan. Flexibel zijn is in het begin heel belangrijk, want je wilt de feedback wel meenemen.” Dat bleek niet nodig. Met wat kleine aanpassingen zou dit precies bij Auris passen. Veel beton, hoge raampartijen en veel licht typeren het voorstel. “We zagen alleen maar blije gezichten.” Langs de gemeente gaan is voor het team op dat moment slechts een formaliteit. ‘Het pand past nu veel beter in het geheel van de wijk’ Oud zeer Waar het voortraject heel soepel verloopt, blijkt de gemeente nog een hindernis. Stijn: “We deden een voorstel, maar namen geen metselwerk op in het plan. Dat deed zeer. We zouden met een betonnen pand teveel afwijken van de rest van de wijk, die sinds kort aangemerkt wordt als wederopbouwgebied van nationaal belang. Betonnen gebouwen komen ook wel voor in de wederopbouw, maar de gemeente hechtte hier sterk aan het gebruik van metselwerk.” Het materiaalgebruik in het plan wordt dus herzien. “We gingen voor het witte beton dat Auris zo mooi vond in combinatie met metselwerk, zodat het pand beter in het geheel past.” Spannend De hoofdlijn blijft behouden, maar de grote raampartijen worden gedetailleerd met rood baksteen. Niet oubollig, maar strak in combinatie met beton. “Van binnen pasten we ook nog het nodige aan. Zo moest ergens nog een archiefruimte komen en een wachtplek worden toegevoegd. Dat zijn kleine dingen voor zo’n proces. Uiteindelijk kom je tot het pand zoals het er nu staat.” Stijn is trots op het eindresultaat. “Je ziet dat het een fijne werkplek is. Gelukkig - dat houdt mij altijd nog bezig. We hebben veel met Auris gepraat en geprobeerd het gevoel van de organisatie te vangen. Hoe dat in de praktijk uitwerkt, blijf ik spannend vinden.” In 1940 werd in een kwartier tijd bijna de gehele historische binnenstad van Rotterdam gebombardeerd. De wijk waarin het nieuwe pand van Auris gehuisvest is, was het enige project in de Rotterdamse wederopbouw dat nog tijdens de oorlog werd gebouwd. Dat is het gebied tussen de Goudsesingel, de Vondelweg, de Warande en de Boezemsingel. Op 15 april 1941 ging de eerste paal de grond in en ondanks de bouwstop van 1942 werd het complex naar ontwerp van de bekende architect Jan Wils afgebouwd. Deze wijk heet Wereldhaven en is afgeleid van de bouwmaatschappij n.v. De Wereldhaven. In de noordoosthoek van het gebied stond tot 2008 het schoolgebouw van de Ammanstichting. 37 Pagina 36

Pagina 38

Heeft u een tijdschrift, pagedirect of internet clubbladen? Gebruik Online Touch: onderwijs catalogus digitaal publiceren.

Auris@huis Lees publicatie 1Home